AT

Teodor Ziomek  (ur. 1874 Skierniewice – zm. 1937 Warszawa)

.
Znany i ceniony malarz pejzażysta

.Teodor Ziomek, fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe

.

.Teodor Ziomek urodził się w Skierniewicach. Początkowo uczył się rysunku w warszawskiej Szkole Rysunkowej u Wojciecha Gersona. Następnie kontynuował naukę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego oraz Jana Stanisławskiego, gdzie kształcił się w latach 1897 – 1901. Po studiach, w roku 1905 zamieszkał na stałe w Warszawie, skąd wyjeżdżał w podróże po kraju i za granicę – na Krym, do Włoch, Niemiec, Austrii.

Począwszy od 1897 roku dużo wystawiał, niejednokrotnie zdobywając prestiżowe nagrody i wyróżnienia (w latach 1899, 1905, 1911, 1928, 1929). Należał do kilku znaczących stowarzyszeń artystycznych, m.in. do Stowarzyszenia Artystów Polskich „Sztuka”, a także do warszawskiego Stowarzyszenia Artystów „Odłam” czy koła Marynistów Polskich. Należał także do warszawskiej grupy artystycznej „Pro Arte” skupiającej takich twórców jak: Wojciech Kossak, Józef Rapacki, Czesław Tański.
Ponadto współpracował z redakcją miesięcznika literacko – artystycznego „Sfinks”, wychodzącego w Warszawie w latach 1908 – 1917. Swoje prace od 1899 do 1936 roku wystawiał w Zachęcie. Ziomek był przede wszystkim malarzem polskiego krajobrazu, twórcą nastrojowych pejzaży z Mazowsza. Był również znakomitym marynistą, autorem widoków znad brzegów Bałtyku czy Morza Czarnego.

Obrazy artysty znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych oraz w polskich zbiorach muzealnych, m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Morskim w Gdańsku. W okresie międzywojennym jego delikatnie zamglone pejzaże, malowane pod wpływem Jana Stanisławskiego, były wysoko cenione i cieszyły się dużym powodzeniem. W obrazach Teodora Ziomka ważną rolę odgrywało światło. Nastrojowość jego uduchowionych krajobrazów była zgodna z aforyzmem, że pejzaż ma wyrażać stan duszy.

Artysta zmarł w 1937 roku w Warszawie. Pochowany został na Powązkach.

.

Teodor Ziomek „Pejzaż zimowy”, 1928r.