Władysław Markiewicz
Władysław Markiewicz (1915-1988)
Władysław Markiewicz – sierżant, radiooperator pokładowy, Nr Raf 792169, służący podczas II w. św. w 304 i 309 Dywizjonie Bombowym.
Urodzony 17 maja 1915 r. w Tarchominie koło Warszawy. Matka, Franciszka Markiewicz, pracowała tam w majątku ziemskim. Przed wybuchem wojny przyjechała z synem do Skierniewic do rodziny i tutaj pozostała na stałe. Zamieszkali przy ul. Jagiellońskiej 28. Władysław poszedł na wojnę, a matka okupację spędziła samotnie w Skierniewicach. Po wojnie wyszła za mąż za Pawła Satora i zmarła w Skierniewicach w 1966 r.
Władysław Markiewicz z zawodu w cywilu był operatorem filmowym.
Wojskową służbę czynną odbywał od 3.11.1937 r. W 1938 r. (4.01.-13.04.1938 r. fotografia zbiorowa) ukończył I Kurs Pomocników Mechaników Samolotowych w Szkole Podchorążych Lotnictwa dla Małoletnich w Świeciu. Podczas II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej od 1 września do 17 września 1939 r.
Przedostał się do Francji, gdzie dołączył do Polskich Sił Zbrojnych pod dowództwem Francji od 13.11.1939 r. W 1940 r. przeniósł się do Anglii i od 27.06.1940 r. kontynuował służbę pod komendą angielską Po uformowaniu Polskich Sił Powietrznych w Anglii, od 5.08.1940 r., służył w ich lotnictwie. Początkowo służył w 309 Polskim Dywizjonie Bombowców jako mechanik a następnie w 304 Dywizjonie Bombowym Ziemi Śląskiej im. Księcia Józefa Poniatowskiego jako operator radiowy.
Brał udział w 29 powietrznych operacjach bojowych, podczas których zaliczył 344 godziny lotów. Brał udział w bitwie o Atlantyk ,zwalczał łodzie podwodne U-Booty, uczestniczył w ofensywie o Kanał La Manche. Posiadał numer służbowy: P 792169. Jego bombowiec został zestrzelony do morza, Władysław Markiewicz uratował się i z narażeniem życia uratował kolegów. Podczas stacjonowania w Szkocji latając na bombowcu Wellingtonie ostrzeliwującym niemiecką flotę morską został ranny. Podczas pobytu w szpitalu poznał pielęgniarkę, angielkę, z którą po roku znajomości ożenił się (obecnie żona ma 92 lata).
Ukończył służbę wojskową 19 listopada 1946 r i następnie przeszedł do rezerwy i otrzymał obywatelstwo angielskie. Po wojnie wyemigrował z rodziną z synem Antonim i żoną Gladys do Kanady, następnie do Australii a w 1970 roku do Nowej Zelandii.Za zasługi został wielokrotnie odznaczony.
Polskie Odznaczenia: Medal Polskich Sił Powietrznych, Krzyż Walecznych I Stopnia.
Angielskie Odznaczenia: Gwiazda Wspólnoty Brytyjskiej za udział w II wojnie światowej.
Gwiazda Atlantycka, Medal Obrony, Wojenny Medal 1939-1945.
Zmarł w Nowej Zelandii 24 kwietnia 1988 roku w wieku 73 lat i pochowany został na cmentarzu w Tauranga w Nowej Zelandii na Wyspie Północnej. Syn z wnukami dotychczas mieszka w Nowej Zelandii.
Do śmierci utrzymywał kontakty ze skierniewiczanami, odwiedzał Skierniewice. Obecnie korespondencję z żoną Władysława Markiewicza utrzymuje skierniewicka rodzina pp. Halina i Krzysztof Borzęccy.