Jan Wegner
Jan Wegner 1909 – 1995
Historyk, literat, długoletni kurator muzeum w Nieborowie i Arkadii.
Był wychowankiem łowickiego Gimnazjum im. Ks. J. Poniatowskiego i szkoły średniej. Po studiach na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego związał swe losy życiowe z Łowiczem, wnosząc istotny wkład w rozwój kultury swego środowiska.
Tytuł doktora filozofii przyniosła mu rozprawa “Szwedzi w Warszawie 1655- 1657” z r. 1936. Rok wcześniej przyjął posadę nauczyciela historii i geografii w gimnazjum, którego był wychowankiem.
Dr Jan Wegner realia programu nauczania łączył z wszczepianiem uczniom zainteresowań regionalnych. Należało to wówczas do poczynań prekursorskich.
Po katastrofie wrześniowej przewodniczył komisji powiatowej Polskiego Czerwonego Krzyża opieki nad mogiłami żołnierzy polskich. Zaangażował się jednocześnie do konspiracyjnej Polskiej Organizacji Zbrojnej i tajnego nauczania w Łowiczu. Kres temu położyło aresztowanie przez gestapo w 1941 r. i 3-miesięczne więzienie na Pawiaku.
Po tzw. wyzwoleniu podjął ponownie pracę nauczycielską i obowiązki kustosza oddziału Muzeum Narodowego w Nieborowie i Arkadii.
Poczynając od lat studenckich, Jan Wegner brał żywy udział w pracy społecznej w środowisku łowickim. Długi jest rejestr jego inicjatyw kulturalnych. Jak zauważył prof. Lorentz „potrafił ze wszystkimi znaleźć wspólny język, spokojnie opanować trudne sytuacje, był zawsze dla wszystkich prawdziwie życzliwf.
Spod jego pióra wychodzą dziesiątki artykułów o dziejach, ludziach i sprawach Łowicza, Nieborowa i Arkadii. Z wielkim zaangażowaniem przewodniczy pracom Rady Naukowej Stacji Mazowieckiego Ośrodka Badań Naukowych w Łowiczu od chwili powstania w 1977 r. Cechą uderzającą w osobowości Jana Wegnera była jego imponująca pracowitość. To ona pozwoliła mu znaleźć czas na pracę naukową i społeczną na marginesie intensywnych zajęć zawodowych.